Derkacz
Średni ptak z rodziny chruścieli, zamieszkujący Eurazję. Zimuje w Afryce na południe od Sudanu. W Polsce nieliczny ptak lęgowy. Gnieździ się w całym kraju, jednak jest to rozkład nierównomierny: liczniejszy jest na północy i wschodzie. Większość obserwacji dotyczy jedynie jego charakterystycznego głosu, ponieważ jest to ptak bardzo płochliwy, o skrytym trybie życia.
Cechy gatunku:
Wierzch ciała rdzawobrązowy z ciemnymi, podłużnymi plamami. Boki głowy, szyja bez karku i pierś popielatoniebieskie, z delikatnym brązowawym nalotem. Boki w płowordzawe poprzeczne prążki. Młode wyglądają identycznie jak dorosłe, lecz są ogólnie bardziej brązowe.
Głos to donośny, dwusylabowy terkot, przypominający "der der" (stąd polska nazwa) lub "kreks kreks" (stąd nazwa łacińska).

Wymiary średnie:
dł. ciała ok. 24-30 cm, rozpiętość skrzydeł ok. 40-50 cm, waga ok. 120-160 g

Biotop:
Wilgotne łąki z wysoką roślinnością zielną i kępami krzewów, pola uprawne oraz suchsze miejsca na bagnach. Zasadniczo występuje na nizinach, jednak na terenach górskich zamieszkuje piętro hal do 3000 m n.p.m.

Gniazdo:
Na ziemi, pod osłoną roślin zielnych lub wewnątrz krzewów. W ciągu roku wyprowadza jeden lęg, składając w kwietniu – sierpniu 8 do 14 jaj.
Jaja wysiadywane są przez okres 16-21 dni przez samicę (istnieją niepotwierdzone doniesienia o współudziale samca). Rodzice karmią pisklęta tylko przez pierwsze 3 do 4 dni życia. Młode osiągają umiejętność latania w wieku ok. 6 tygodni.

Pożywienie:
Owady i inne małe zwierzęta oraz nasiona i części zielone roślin.

Ochrona:
Objęty ochroną gatunkową ścisłą. Wymaga ochrony czynnej.