Ssaki chronione
Bóbr
 | Gatunek ziemnowodnego gryzonia z rodziny bobrowatych. Bóbr ma małe oczy i uszy. Nogi ma krótkie, biega ociężale, palce stóp tylnej pary nóg są złączone błoną, ułatwiająca pływanie, ogon (zwany kielnią lub pluskiem) jest szeroki, spłaszczony grzbietobrzusznie i pokryty łuskami, służy jako ster regulujący głębokość zanurzenia. Futro koloru brązowego, ciemnobrązowego, a nawet czarne. Posiada silnie rozwinięte siekacze. |
Gronostaj
 | Zwany też łasica gronostaj, mały drapieżnik z rodziny łasicowatych. Gronostaj jest mistrzem kamuflażu. Zimą chodzi w białym płaszczu, latem zmienia barwę na rdzawą. Poluje przede wszystkim w nocy, łapiąc lemingi, a nawet ptaki. Jeśli zostanie zaatakowany, broni się ostrymi pazurami i kłami. W lecie jego sierść jest koloru czekoladowo-brązowego na grzbiecie, żółto-białego na brzuchu, z czarnym końcem ogona; w zimie futro zmienia na białe z czarnym końcem ogona. |
Niedźwiedź brunatny
 | To ssak z rodziny niedźwiedzi, zaliczanej do rzędu drapieżnych, największy z naszych naziemnych drapieżników. |
Kuna domowa
 | Kuna domowa, czyli kamionka, pod względem budowy ciała jest bardzo zbliżona do kuny leśnej, różni się jednak od niej następującymi cechami. Głowa jest masywniejsza, uszy krótsze, bardziej zaokrąglone i szerzej rozstawione (54-56 mm) niż u kuny leśnej. Nos barwy surowego mięsa. Opuszki stóp są nagie. Barwa ogólna sierści jest szarobrązowa, sierść ostra, klująca. |
Ryś
 | Ryś pod względem budowy przypomina raczej psa niż kota (długie kończyny i krótki ogon). Głowę ma typowo kocią, okrągłą z trójkątnymi, stosunkowo długimi uszami, zakończonymi charakterystycznymi czarnymi pędzelkami włosów długości 40-50 mm. Oczy są duże, o źrenicy pionowej, barwy szarozielonej. Ogon jest gruby, tępo zakończony, na końcu czarny. Kończyny przednie są pięciopalczaste, tylne czteropalczaste, zakończone ostrymi, mocno zakrzywionymi, wysuwalnymi pazurami. |
Wilk
 | Z wyglądu wilk przypomina psa owczarka alzackiego, ale ma bardziej wydłużony tułów i wyższą, lecz węższą klatkę piersiową. Kończyny przednie zakończone pięcioma palcami, zdają się być wciśnięte w klatkę piersiową z łokciami skierowanymi do wewnątrz. Głowa wyróżnia się szerokim czołem, skośnie osadzonymi oczami i krótszymi niż u psa owczarka uszami. Ogon jest puszysty, długości około jednej trzeciej tułowia. |
Wydra
 | Głowa wydry jest szeroka, spłaszczona, pysk krótki, tępy, oczy małe, wypukłe. Małżowiny uszne, nozdrza niewielkie, podczas nurkowania zamykane są fałdami skórnymi. Tułów jest wydłużony, giętki, odnóża krótkie, silne, palce połączone błoną pławną. Ogon jest obły, masywny, gruby, dłuższy niż połowa ciała. Okrywa włosowa gęsta, koloru ciemnobrunatnego, spodem jaśniejsza, natłuszczona, nie przepuszczająca wody do skóry. Sutek 3 pary. |
Żbik
 | Przedstawiciel kotowatych, po raz pierwszy opisany w 1758 roku, na podstawie wyglądu kota domowego. Obecną nazwę nadał żbikowi w 1775 roku niemiecki przyrodnik Schreber, który w Niemczech obserwował zwierzę w naturze. |