Średniej wielkości wędrowny ptak wodny z rodziny kaczkowatych, zamieszkujący Eurazją. Najpospolitsza kaczka w Polsce. Przeloty w II – IV i VIII – XII. Coraz więcej osobników zimuje na niezamarzniętych wodach (większych rzekach, jeziorach, zbiornikach) oraz w miastach, gdzie są dokarmiane przez ludzi.

Cechy gatunku:
Samiec w szacie godowej (zimą i wiosną) ma żółty dziób, głowę i szyję metalicznego zielonego koloru, pierś brązową, a na szyi białą przepaskę. Pozostałe upierzenie brązowoszare. Kuper czarny z dwoma charakterystycznie zakręconymi piórkami, ogon biały. Samica szarobrązowa, nakrapiana, z szarym dziobem. Na skrzydłach u obu płci granatowe, biało obrzeżone lusterko. Samiec w szacie spoczynkowej upierzony podobnie jak samica, jednak z żółtym dziobem i bardziej rudą piersią. W czasie letniego pierzenia tracą większość piór i zaszywają się wtedy w niedostępnych miejscach, aby przetrwać ten okres. Głos: kwakanie, samca – miękkie i nosowe, samicy – jak kaczki domowej.

Wymiary średnie:
dł. ciała ok. 50 - 65 cm, rozpiętość skrzydeł ok. 80 - 100 cm, waga ok. 750 - 1000 g.

Żywotność:
Do 29 lat (najstarszy, potwierdzony przypadek)

Biotop:
Prawie wszystkie zbiorniki wodne, najczęściej tam, gdzie występuje też odpowiednio bujna roślinność przybrzeżna. W miastach zamieszkuje nawet małe stawy w parkach. Gniazdo, w pobliżu wody - na ziemi w trzcinach, w kępie wiklin, w skrzynce lęgowej lub dziupli. Samica znosi 8-14 zielonkawo-szarych lub żółto-zielonkawych jaj. Jaja wysiadywane są przez okres 27 - 28 dni przez samicę. Pisklęta są zagniazdownikami, zdolność lotu uzyskują po około 7-8 tygodniach.

Pożywienie:
Drobne bezkręgowce wodne i rośliny. Wszystkożerna.

Ochrona:
Gatunek łowny od 15 sierpnia do 21 grudnia.