 | Średni ptak śpiewający z rodziny drozdowatych, zamieszkujący Eurazję. W Polsce rozpowszechniony, ale z reguły nieliczny ptak lęgowy. |
Największy spośród europejskich drozdów, podobny do drozda śpiewaka. Obie płci ubarwione jednakowo. Wierzch ciała szarobrązowy. Boki i pierś beżowe, gęsto czarno nakrapiane. Ogon szarobrązowy z białymi brzegami. Skrzydła szarobrązowe z jasno obrzeżonymi piórami, a od spodu białe, co jest wyraźnie widoczne w locie. Głos charakterystyczny, suchy, twardy terkot. Śpiew głośny, podobny do kosa, ale z większą liczbą powtórzeń. Frazy śpiewu dłuższe niż u drozda śpiewaka. Zaczyna śpiewać już w lutym i robi to również przy brzydkiej pogodzie. Przemieszcza się długimi skokami. Zaniepokojony odlatuje daleko i wysoko, często powyżej wierzchołków drzew. Wędrowny, przeloty III–IV i IX–XI. W czasie przelotów tworzy niekiedy niewielkie stada.
Wymiary średnie:
długość ciała ok. 27 cm, rozpiętość skrzydeł ok. 42–47 cm, masa ciała ok. 130 g
Biotop:
Głównie lasy iglaste i mieszane, rzadziej zadrzewienia śródpolne i parki.
Gniazdo:
Podobne do gniazda kosa, umieszczone na drzewie na różnej wysokości i zbudowane z łodyg, korzeni i gałązek. W ciągu roku wyprowadza dwa–trzy lęgi, od kwietnia do maja. Samica składa 4–5 niebieskich, usianych czerwonawymi plamkami jaj o średnich wymiarach 30x22 mm. Samica wysiaduje jaja przez 15–16 dni. Pisklęta klują się nagie i ślepe. Gdy mają 2 tygodnie, opiekę nad nimi przejmuje ojciec, a matka rozpoczyna wtedy drugi lęg. Po ok. 17 dniach opuszczają gniazdo.
Pożywienie:
Żywi się owadami i ich larwami, dżdżownicami oraz ślimakami. Poszukuje pokarmu na ziemi. Jesienią i zimą zjada owoce jarzębiny, a przysmakiem są jagody jemioły.
Ochrona:
Na terenie Polski gatunek ten jest objęty ścisłą ochroną gatunkową.