Duży ptak drapieżny z rodziny jastrzębiowatych, zamieszkujący północną, środkową i wschodnią Europę i Azję na północ od Himalajów. W Polsce nieliczny ptak lęgowy, głównie na wschodzie i północy kraju (600-700 par) – najliczniej występuje w rejonie Zalewu Szczecińskiego w lasach na wyspie Wolin i w Puszczy Wkrzańskiej na Równinie Polickiej jak również w Dolinie Baryczy.

Błędnie uważany za orła, podczas gdy zaliczany bywa do odrębnej podrodziny – orłanów. Przyjmuje się, iż to ten gatunek jest uwidoczniony w godle Polski.Cechy gatunku:
Samice są nieznacznie większe od samców, lecz w upierzeniu nie ma różnic między płciami. Grzbiet i brzuch ciemnobrunatne. U dorosłych ptaków głowa i szyja jasna. Ptaki młode są całe ciemnobrunatne. Ogon krótki, układający się w wachlarz, klinowaty, z każdym rokiem staje się jaśniejszy, by po 5-6 latach stać się śnieżnobiały. Dziób ciemny u młodych, jaśnieje z wiekiem do jasnożółtego lub koloru kości słoniowej, woskówka żółta. Nogi żółte, skok do połowy nieopierzony.

Wymiary:
dł. ciała ok. 85-95 cm, rozpiętość skrzydeł: samce do 220 cm, samice do 240 cm, waga: samce 3,5-4,5 kg, samice 4-6 kg

Biotop:
Starodrzewy w pobliżu dużych, otwartych zbiorników wodnych. Osobniki przed osiągnięciem dojrzałości (5. rok życia) koczują.

Gniazdo:
Na drzewie, w pobliżu pnia. Zazwyczaj jedna para buduje ich kilka. W ciągu roku para wyprowadza jeden lęg, składając dwa jaja (rzadko od 1 do 4) w marcu lub kwietniu. Jaja wysiadywane są przez okres około 40 dni przez obydwoje rodziców. Pisklęta opuszczają gniazdo po około 70 dniach.

Pożywienie:
Głównie ryby – duże leszcze, karpie, ale też szczupaki. Poluje również na ptaki (przede wszystkim wodne, do wielkości czapli/gęsi włącznie). Sporadycznie łowi ssaki. Zimą wzrasta udział ptaków w diecie. Przy braku świeżej zdobyczy zjadana jest również padlina.

Zagrożenia:
Obecnie głównie utrata miejsc gniazdowych, spowodowana rekreacyjną zabudową brzegów rzek i jezior, oraz kurczeniem się powierzchni starych drzewostanów. Gniazda bielików potrzebują mocnych drzew jako podstawy. Nawet stuletnie drzewa nie zawsze spełniają te warunki. Oprócz tego bieliki często giną rozbijając się o napowietrzne linie energetyczne.

Ochrona:
Objęty ochroną gatunkową ścisłą. Wokół gniazd bielików obowiązuje strefa ochronna: przez cały rok w promieniu do 200 m, a okresowo (od 1 stycznia do 31 lipca) – w promieniu do 500 m od gniazda.