Bywałem często zapraszany na polowanie do obwodu Pana Hr. Józefa Stadnickiego w Pieninach...



,, Pieniny 1938r. ‘’


Bywałem często zapraszany na polowanie do obwodu Pana Hr. Józefa Stadnickiego w Pieninach. Najczęściej jechaliśmy we trzech z Michasiem i Lutkiem. Kiedyś źle się czułem i nie chciało mi się jechać, ale Michał mówi „Nie wygłupiaj się w górach się wypocisz i wszystko ci przejdzie”. Polowanie miało odbywać się na dzika, ale była nadzieja, że w trakcie polowania możemy osaczyć kozice albo muflony. I taka też była informacja na zbiórce przed polowaniem, że jeśli w miocie będą kozice lub muflony to do samca, czyli tryka można strzelać. W trakcie obstawiania trzeciego miotu zauważyliśmy na zboczu góry kierdel muflonów, który wyczuł obławę i spłoszony posuwał się truchtem po zboczu pod górę. Należało zaciąć im drogę ucieczki. Rozstawiający myśliwych gajowy, wydaje polecenie, aby fizycznie najsilniejsi biegiem posuwali się w górę, próbując wybiec na nią i na jej szczycie zabiec drogę ucieczki kierdela muflonów. Bieg pod górę w trakcie, którego zrzucało się z siebie wszystko, co zbędne, trwał kilkanaście minut. Po drodze na zboczu zostawiali słabsi, którzy równocześnie obstawiali zbocze obserwując miot. Na szczyt góry wybiegło nas dwóch, równo rozstawiając się na dwa sąsiednie stanowiska. Przyklęknąłem za skałą, serce wyskakiwało z piersi, płuca bolały a usta nie nadążały pobierać powietrza. W oczach latały czarne koła i zalewał je pot, a tu w tym momencie zatłukły się na zboczu kamienie i na krawędzi horyzontu ukazał się tryk, a za nim cały kierdel muflonów. Wstrzymałem oddech, cel na komorę, strzał i wielkie zdziwienie, że ledwo widząc trafiłem, gdyż prowadzący tryk po strzale zwalił się na zbocze i zjechał po nim, aż zatrzymał się na wystającym kamieniu. Kierdel przebiegł koło sąsiada, który strzelił i zabił drugiego tryka. Święty Hubert nagrodził nas za morderczy bieg i wspinaczkę po zboczu. Ale zanim zaczęliśmy schodzić musieliśmy kilkanaście minut odpocząć. Rozpoczęliśmy schodzenie z góry każdy ciągnął swojego muflona i po drodze zbierał pozostawione rzeczy. W połowie stoku oczekiwał gajowy, który nam gratulował jednocześnie mówiąc, iż nie wierzył abyśmy zdążyli zabiec drogę kierdelowi. Michaś miał rację Wypociłem się w czasie morderczego biegu do góry i dolegliwości przeszły jak ręką odjął. Ślimy muflona zostały spreparowane i wisiały na honorowym miejscu w moim mieszkaniu. Po wybuchu wojny zdawałem sobie sprawę, że mogę pozbyć się posiadanych trofeów. Postanowiłem najcenniejsze schować. Posiadałem dwa najcenniejsze takie trofea, pierwsze to złoto medalowe parostki kozła, strzelonego na Słowacji, a drugie to ślimy muflona. Parostki zostały schowane w domu w Czyżynach, a ślimy muflona w garażu w Krynicy. Jak zostałem zatrzymany jako zakładnik w 1940r. i po odsiedzeniu pięciu miesięcy w więzieniu w Nowym Sączu, zostałem wypuszczony, moim kuratorem został gestapowiec Hamann. Będąc w moim domu na kontroli kuratorskiej, zobaczył posiadane przeze mnie pozostałe trofea myśliwskie. Bardzo się mu spodobały, zaproponował, że je,,odkupi‘’. Wywiózł wszystkie trofea zgromadzone przeze mnie przed wojną samochodem ciężarowym. W tym czasie w Czyżynach szwagier znalazł parostki kozła, pociął je robiąc uchwyt do noża, zniszczył je nie zdając sobie sprawy z ich prawdziwej wartości. Ślimy muflona jako jedyne przedwojenne zdobyte przeze mnie trofeum wisi do dziś w Krynicy w domu na honorowym miejscu.