Słonka
Średni ptak wędrowny z rodziny bekasowatych. Zamieszkuje Eurazję. Przeloty w marcu-kwietniu i wrześniu-listopadzie. Zimuje w basenie Morza Śródziemnego i Azji południowej i południowo-wschodniej.
Cechy gatunku:
Na czole popielata plama, ciemię i potylica ciemnobrązowe, z poprzecznymi, szarymi paskami. Boki głowy i szyi jasnobrązowe. Przez oko i na policzku ciemne smugi. Wierzch ciała rdzawobrązowy z ciemnobrązowymi i popielatymi cętkami. Spód ciała szaropłowy z poprzecznym, falistym, brązowym prążkowaniem. Dziób długi, prosty.

Wymiary średnie:
dł. ciała ok. 31-36 cm, rozpiętość skrzydeł ok. 55-60 cm, waga ok. 145-440 g

Biotop:
Wilgotne lasy mieszane.

Gniazdo:
Na ziemi, w gęstych zaroślach. W ciągu roku wyprowadza jeden lub dwa lęgi, składając w marcu-lipcu 4 jaja. Jaja wysiadywane są przez okres 20-24 dni przez samicę. Pisklęta opuszczają gniazdo zaraz po wykluciu. Są na tyle samodzielne, że same żerują, ale w razie niebezpieczeństwa samica może je przenieść w dziobie, gdy biegnie po ziemi, lub przyciskając nogami do piersi w locie. Zdolność do lotu pisklęta uzyskują w wieku 6-7 tygodni. Samiec słonki nie bierze udziału ani w wysiadywaniu jaj, ani w wychowywaniu młodych.

Pożywienie:
Dżdżownice i owady a także nasiona roślin.

Ochrona:
Gatunek łowny od dnia 1 września do dnia 21 grudnia.