 | Średniej wielkości ptak wędrowny z rodziny gołębiowatych, największy z krajowych gatunków gołębi. Zamieszkuje zimne północne i wschodnie tereny Europy i zachodnią Azję gdzie na zimę migruje, jednak w południowej i zachodniej Europie żyje przez cały rok. W Polsce przeloty w marcu – kwietniu oraz wrześniu – październiku. |
Cechy gatunku:
Upierzenie niebieskopopielate z metalicznie zielonymi bokami szyi, na której znajdują się dwie białe plamy (z daleka widoczne), które razem z białymi przepaskami na przegubach skrzydeł są cechą charakterystyczną tylko dla tego gatunku. Gardło i pierś różowawe.
Latają dość szybko i zwinnie, ale bardziej ociężale od innych gołębi. Odzywają się rzadko. Głos grzywacza to niskie w tonie, wielosylabowe gruchanie z akcentem na drugą sylabę, przy czym cechą charakterystyczną jest w nim bardzo wyraźny brak głoski „r”.
Wymiary średnie:
długość ciała ok. 41–43 cm, rozpiętość skrzydeł 75 cm, masa ciała ok. 500 g.
Biotop:
Występuje na terenie całej Polski. Jego naturalnym biotopem są prześwietlone Lasy liściaste i mieszane, lecz przystosował się też do życia w krajobrazie rolniczym – parkach, ogrodach, śródpolnych zadrzewieniach i alejach. Na wschodzie kraju rzadszy niż na zachodzie, gdzie popularny jest nawet w miejskich parkach.
Gniazdo:
Przynajmniej 3 m nad ziemią, na drzewie, rzadziej krzewie bądź budynku. Zbudowane z cienkich i suchych gałązek, przypomina rodzaj płytkiego "talerza" o średnicy 25–35 cm. Budowę poprzedza charakterystyczny lot tokowy: ptak leci stromo w górę głośno klapiąc skrzydłami, a następie opada lotem szybowcowym. Wyprowadza dwa do trzech, a wyjątkowo czterech lęgów w roku. W zniesieniu 2 czysto białe jaja. Jaja wysiadywane przez oboje rodziców przez ok. 17–19 dni. Pisklęta wykluwają się ślepe, pokryte żółtym lub pomarańczowym puchem. Podrośnięte młode w sytuacji zagrożenia nadymają wola i atakują przeciwnika zbliżającego się do gniazda, usiłując przy tym bić go skrzydłami. Natomiast rodzice nie atakują intruzów – odlatują na sąsiednie drzewa i w milczeniu obserwują losy domostwa. Pisklęta opuszczają gniazdo po 3–4 tygodniach.
Pożywienie:
Grzywacz, podobnie jak i inne gatunki gołębi, żeruje na ziemi. Pokarm głównie roślinny – nasiona, jagody, żołędzie, a także młode liście (np. dzikiego bzu).
Ochrona:
Gatunek łowny od 15 sierpnia do 30 listopada.
Upierzenie niebieskopopielate z metalicznie zielonymi bokami szyi, na której znajdują się dwie białe plamy (z daleka widoczne), które razem z białymi przepaskami na przegubach skrzydeł są cechą charakterystyczną tylko dla tego gatunku. Gardło i pierś różowawe.
Latają dość szybko i zwinnie, ale bardziej ociężale od innych gołębi. Odzywają się rzadko. Głos grzywacza to niskie w tonie, wielosylabowe gruchanie z akcentem na drugą sylabę, przy czym cechą charakterystyczną jest w nim bardzo wyraźny brak głoski „r”.
Wymiary średnie:
długość ciała ok. 41–43 cm, rozpiętość skrzydeł 75 cm, masa ciała ok. 500 g.
Biotop:
Występuje na terenie całej Polski. Jego naturalnym biotopem są prześwietlone Lasy liściaste i mieszane, lecz przystosował się też do życia w krajobrazie rolniczym – parkach, ogrodach, śródpolnych zadrzewieniach i alejach. Na wschodzie kraju rzadszy niż na zachodzie, gdzie popularny jest nawet w miejskich parkach.
Gniazdo:
Przynajmniej 3 m nad ziemią, na drzewie, rzadziej krzewie bądź budynku. Zbudowane z cienkich i suchych gałązek, przypomina rodzaj płytkiego "talerza" o średnicy 25–35 cm. Budowę poprzedza charakterystyczny lot tokowy: ptak leci stromo w górę głośno klapiąc skrzydłami, a następie opada lotem szybowcowym. Wyprowadza dwa do trzech, a wyjątkowo czterech lęgów w roku. W zniesieniu 2 czysto białe jaja. Jaja wysiadywane przez oboje rodziców przez ok. 17–19 dni. Pisklęta wykluwają się ślepe, pokryte żółtym lub pomarańczowym puchem. Podrośnięte młode w sytuacji zagrożenia nadymają wola i atakują przeciwnika zbliżającego się do gniazda, usiłując przy tym bić go skrzydłami. Natomiast rodzice nie atakują intruzów – odlatują na sąsiednie drzewa i w milczeniu obserwują losy domostwa. Pisklęta opuszczają gniazdo po 3–4 tygodniach.
Pożywienie:
Grzywacz, podobnie jak i inne gatunki gołębi, żeruje na ziemi. Pokarm głównie roślinny – nasiona, jagody, żołędzie, a także młode liście (np. dzikiego bzu).
Ochrona:
Gatunek łowny od 15 sierpnia do 30 listopada.