BażantGatunek średniej wielkości, zasadniczo osiadłego (choć samce mogą koczować) ptaka z rodziny kurowatych, zamieszkujący pierwotnie Azję. Introdukowany w całej Europie (na południu już w starożytności) i na innych kontynentach.

Cechy gatunku:
W Polsce aklimatyzowano różne podgatunki, stąd rozmaitość występujących u nas ptaków. Samce - najczęściej zielona głowa z metalicznym połyskiem i dwoma małymi czubkami, wokół oczu naga czerwona skóra, na szyi biała obroża o różnej szerokości. Rdzawo złote plecy z fioletowym połyskiem, pióra zakończone jasno. Pstre barki z łuskowym rysunkiem, przód brązowoczarny z połyskiem, pióra szaro zakończone. Brzuch czarny. Ogon żółtobrunatny z czarnym pręgowaniem, znacznie wydłużony. Samica mniejsza, wierzch popielato - rudy o nieregularnym, poprzecznym prążkowaniu, spód jaśniejszy, nieomal pozbawiony plam. Stosunkowo często występują osobniki ciemniejsze z przewagą barwy zielonej, fioletowej lub brunatnej.

Wymiary średnie:
dł. ciała ok. 68-80 cm, rozpiętość skrzydeł 68-85 cm, waga samca do 1,5 kg, waga samicy do 1 kg

Biotop:
Otwarte tereny o licznych krzewach, skraje pól i nadrzeczne zarośla.

Gniazdo:
Na ziemi, pod osłoną traw lub gałęzi. Niewielkie zagłębienie skąpo wyścielone puchem. Wyprowadza jeden lęg w roku. Jaja w liczbie 10 do 12 (wyjątkowo do 18) w jednym gnieździe. W wyjątkowych sytuacjach (zniszczenie gniazda przez drapieżniki) kura niesie jaja po raz drugi, a czasem trzeci. W warunkach wolierowych jedna kura znosi do 60 jaj. Okres nieśności od połowy kwietnia do lipca. Jaja wysiadywane przez okres 24 dni, wyłącznie przez samicę.

Pożywienie:
Pokarm roślinny, latem wzbogacony o duże ilości owadów, w tym stonkę ziemniaczaną i mrówki.

Ochrona:
Samiec łowny z okresem polowań: od 1 października do końca lutego. Samica wyłącznie na terenach ośrodków hodowli zwierzyny, gdzie prowadzi się wolierową hodowlę bażanta od 1 października do 31 stycznia.